Preludium do Awarii
***Lubię twoje to i lubię też tamto*** Rozpadam się na kawałki, kłębki, strzępki, niedopałki***Jak ocean niespokojny, w mojej głowie gwiezdne wojny***Ty mnie zbierasz i z powrotem sklejasz.***Cała jestem bałaganem i twoim wojennym stanem***Wierze w ciała zmartwychwstanie poprzez czułość, przez kochanie***Inwentaryzacja, przerwa w dostawie, pauza, spacja***Ty prasujesz pomięte moje sny i ty karmisz w mojej głowie głodne psy*** Ciało z ciałem niech się sklei, od niedzieli do niedzieli niech trwa***Chce pokochać Anioła, który ma na moim punkcie fioła***Taki krótki SMS, czekam, przyleć i mnie weź***możesz mnie posolić albo wymiętolić*** przez sen czuję cię i śnię że cię chcę***tęsknota we mnie siedzi jak drucik z miedzi***zabiorę i przemycę twoją tajemnicę*** Chcę być twoją kurką, niedzielnym obiadkiem***Przykryję cię sobą, ciepłą mą osobą*** Rosół z siebie robię i podaję tobie, wprost do ust, mój niedzielny biust***Samolot pisze wiersz na niebie, wysyłam go do ciebie***Do snu cię utulę, ciałem opatulę***Śpij i śnij, z moich ust ciemność pij***Ukradnę cię zabiorę, umyję i przebiorę***Pralka pierze, ja nie wierzę w nic***Marznę bez ciebie, zamarzam powoli***Zawijam się w dywan, twym zapachem się przykrywam***Jak gejsza bez kimona, Joko Ono bez Lennona***Bez ciebie mróz***Jestem misiem, kochać chce mi-się.***Do snu cię ukołyszę, lecz najpierw się tobą nasycę***Będę twoją kurką, twoim cackiem z dziurką***Lubię twoje to i lubię też tamto***Awaria Maria***
(Maria Awaria)
Kiedy przepuszczam emocje przez maszynkę do mięsa, słucham płyt organicznie zmysłowych i refleksyjnych. Wyposażonych w mocno wykolejony liryzm artystek w pełni świadomych. Wtedy robi się jaśniej, czuję, że już wiem, wiem więcej... Ten muzyczny bodziec sprawia, że jestem bliżej prawdy o sobie. Zwłaszcza kiedy każde słowo tętni, ogarnia mój umysł i znajduje to we mnie odbicie, szarpiąc za struny uczuć. A rzadko zagłębiam się w dokonania rodzimego rynku. Choć przede mną droga usiana nierównościami, od poszukiwania ładu w tej codziennej podróży już nie oddala mnie nieustający ruch. Zwolniłam i powoli nabieram przekonania, że wszelkie pragnienia, marzenia i dążenia niekoniecznie były moimi własnymi...
Ale wrócę do krążka. Każdy charyzmatyczny projekt Marii Peszek kładzie mnie delikatnie na łopatki. Po Miasto manii zaserwowała słuchaczom album twórczy, opowiedziany bezbłędnie, z ogniem, dowcipem i biglem. Ekstremalnie naznaczony indywidualnością, działający sugestywnie na wyobraźnie. Utkana misternie z materii słowa doskonałość "peszkowa" to bogactwo wżerających się głęboko i podskórnie w ciało tekstów. Zadziwiająco spójna, tętniąca seksualnością zabawa dźwiękiem i językiem ojczystym. Maria w muzyce realizuje odważne, wręcz ekstremalne jak na nasz rynek koncepcje. Atakuje, ryzykuje, oburza, prowokuje, uwodzi i kokietuje. Po złożeniu w całość 14 odrębnych kawałków, otrzymujemy obraz Marii Awarii w wersji rozerotyzowanej i cielesnej. Ona nie jest częścią szołbiznesowego miałkiego planktonu. Jest ultra-perełką. Nie jest jedną z tych kobiet, które „pielęgnacji wciąż oddane, są z samych siebie odessane”. Przyciąga naturalnością, ale i odważnym ekshibicjonizmem. To płyta ciekawa, intymna, wyzywająca, ostra i delikatna zarazem. Dzięki interpretacji, sile wyrazu i flirtowaniu ze słuchaczem piosenki nabierają szlachetnych barw. Razem z kameralną i ilustracyjną muzyką Smolika całość daje wrażenie nokautujące.
Maria Awaria - jak finezyjna mieszanka wybuchowa - zadziorna, ironiczna, spontaniczna i pełna dystansu do siebie.
Cacko z dziurką...
To krótkie wrażenie ( nie recenzja - no no) z obcowania pośredniego. Jeśli ktoś chce bardziej bezpośrednio poobcować z Marią Awarią to będzie miał okazję objąć ją czułym spojrzeniem w dniu 25.10 o godz. 19:00 w Centrum Kultury na ul. Peowiaków 12
